سلامت و امنیت از جمله نعمتهای ضروری برای بقاء و زندگی اجتماعی انسانها در جوامع بشری است که از 1400 سال پیش توسط ائمه معصومین علیهمالسلام بسیار مورد توجه بوده است. نگاهی به روند رشد و توسعه بهداشت و درمان در جوامع مختلف نشان میدهد که جوامع و اجتماعات از دیرباز با بیماریهای مختلف از جمله بیماریهای واگیردار نظیر وبا، حصبه و آنفلوآنزا و بیماریهای غیر واگیردار از جمله فشار خون بالا، بیماریهای قلبی– عروقی و کلیوی درگیر بوده است. در دوره اجتماعی شدن انسانها روند رشد بیماریهای واگیردار و نرخ مرگ و میر ناشی از آنها چنان زیاد بود که در سیامین مجمع جهانی بهداشت در سال 1978در آلماآتا اولین سند بهداشت و پیشگیری برای نجات جوامع از آسیبهای ناشی از بیماریهای واگیردار و غیر واگیردار تدوین و تا به حال توانسته نقش موثری در حفظ سلامت مردم ایفا نماید تجربیات این همه گیری و همه گیریهای گذشته هم در سطح جهان نشان داد در چنین شرایطی سیاستگذاران نظام سلامت برای ارتقاء تاب آوری در مقابل این بیماری، باید نظام مراقبتهای بهداشتی و اقدامات پیشگیرانه را در اولویت قرار دهند.